Μερικές φορές, για να ξανά αρχίσεις να πιστεύεις στο ανθρώπινο είδος, δεν θέλει και πολύ…
Ίσως δύο τρεις ζεστές κουβέντες από το σωστό ζευγάρι χειλιών…
Η αδυναμία μερικών ανθρώπων, μερικές φορές είναι πλεονέκτημα για κάποιους άλλους και ίσως πολλές φορές σημείο εκμετάλλευσης… Δεν είναι αρκετά εύκολο να ξεφύγεις από τέτοια άτομα…
Τα άτομα που τρέφονται από την δυστυχία και πολλές φορές από το αδιέξοδο των άλλων…
Το παραπάνω, το έχω ζήσει αρκετά τα τελευταία 2 χρόνια… ίσως και περισσότερο… έχω χάσει τον λογαριασμό…
ΌΜΩΣ
Το προηγούμενο σαββατοκύριακο μου συστήθηκε ο μαγικός κόσμος των Katatonia… σιγά-σιγά ανεβαίνει στην λίστα μου για τα πιο αγαπημένα μου συγκροτήματα…
Ακόμα και αυτό, μία μικρή σπίθα στο σκοτεινό τοπίο είναι θησαυρός για κάποιον χαμένο…
Δοκιμάστε το…
Τελειώνοντας αυτό το πρώτο Post, στο μυαλό μου ακούω τους στίχους από ένα παλιό τραγούδι των Evanescence.
“Don’t try to fix me, I’m not broken”
The beginning…
For you.
-Lcfr.